Het avontuur begint in het avond uur… Ja mang!

Potverdorie! Alweer meer dan twee weken geleden dat ik het laatste verslag schreef. Dan zal dit wel weer een lang verslag worden. Nee, sterker, het wordt een lang verslag. Ik heb namelijk weer het een en ander meegemaakt. Uiteraard probeer ik het beknopt te houden, maar ik ga niet teveel mijn best doen daarvoor!

Eens even kijken wat ik allemaal heb meegemaakt… Mijn ouders komen naar Paramaribo! Twee weken lang eind april komen ze eens kijken hoe ik mij hier bezig weet te houden. Natuurlijk zal ik ze op mooie tripjes sturen zodat ze ook veel te vertellen hebben. Ook mijn lieve vriendinnetje heeft een vlucht geboekt. Op 26 mei ga ik haar ophalen en gaan we 4 weken enorm reizen in Suriname en Brazilië. We zijn van plan er flink vaart achter te zetten, want al 4 weken later vertrekt de vlucht van Lianne vanuit Rio richting Europa…

En wat heb ik nog meer te melden… Jullie kunnen wellicht een beetje met foto's meebladeren die je kunt vinden op:

https://picasaweb.google.com/115807804914463332892/Suriname2012?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPf3s4__tszR-AE&feat=directlink

De eerste nieuwe foto die je kunt zien is een helikopter. Daar begint mijn verhaal denk ik.

14 februari was het valentijnsdag. Helaas kon ik niet bij mijn lieve meisje zijn en wist bol.com mij ook te irriteren door het cadeautje niet op tijd op te sturen, maar we hebben het hier in Paramaribo ook niet zonder slag of stoot voorbij laten gaan. Het was de hele dag erg druk in het centrum; veel kraampjes, optredens van fanfares en: helikopter vliegen! Vanaf het Onafhankelijkheidsplein voor het Presidentieel Paleis vlogen er de hele dag tot in de nacht 3 helikopters rond om mensen rond te laten vliegen. Voor slechts 100 SRD (nog geen 25 euro) kon je een kwartiertje in zo'n jongen zitten. Samen met 4 huisgenoten zijn we in de rij gaan staan. Helaas werd het donker en waren er 2 uren voorbij voordat we aan de beurt waren. Maar het was elke cent waard! We hebben fantastische beelden gezien van Paramaribo met allemaal lichtjes. Denk aan de Efteling bij die carrousel, die met die treintjes, je weet wel. Fantastisch dus! Deze vlucht ging natuurlijk veel te snel voorbij (serieus te snel, binnen 10 minuten terug, maar er stonden dan ook nog veel te veel mensen te wachten).

In het weekend ben ik op zowel zaterdag- als zondagochtend naar het Andre Kamperveenstadion geweest om de selectiewedstrijden atletiek te kijken. Deze selectie was voor de Carifta Games; games tussen de landen van het Caribisch gebied en voor de IGS; de Inter Guyanese Spelen. Het eerste startschot zou om 9 uur klinken. om 9:20 uur werd omgeroepen dat het over 10 minuten zou starten. Om 10:00 uur startte dan het eerste onderdeel. Zo werkt Suriname dus. En dat is waar ik rekening mee moet houden tijdens mijn evenementen. De sfeer was erg gemoedelijk en rustig. Er wordt veel gewacht en de mensen zijn het gewend, dikke prima dus. Voor hun. Van mij mag er wel wat meer vaart in. Vaart hadden ze wel in de sprint nummers. Overigens loopt nog niet de helft op hardloopschoenen of spikes! Iets wat je je moeilijk kan voorstellen, zeker als ze inlopen over een betonnen ondergrond… Deze dagen waren erg leerzaam voor me. Meteen krijg je een beter beeld bij evenementen in dit land, daar kan een paar dagen stage haast niet tegenop. Ik leer wel al ontzettend veel op mijn stage, voornamelijk van het land en de cultuur.

Blijven jullie er nog een beetje bij? Vinden jullie het al te lang? Dan heb ik nieuwe info: ik ben nog lang niet op de helft… Want nu: de weekend invulling van afgelopen weekend. Tipje van de sluier: het vetste wat ik hier tot nu toe heb meegemaakt!

Op vrijdagmiddag om 17:00 uur pakten Annemieke (huisgenoot), Marnix (vriend van Annemieke) en Lianne (nieuwe huisgenoot) de taxi naar het huis van onze gids Dion. Daar stond ons vervoer al klaar; een oude, dikke Landcruiser. Allereerst een cd'tje erin, de auto wordt gevuld met Jamaicaanse muziek, (http://www.youtube.com/watch?v=AfL2TI3n_iQ&feature=share en http://www.youtube.com/watch?v=9IiAimJ65D4) chill dus. Eerst even ons avondeten ophalen; rotti. Daarna door om twee vogels af te geven bij de vader van Dion. Vervolgens vertrokken we naar de ghetto van Paramaribo. Kleine krotjes en veel mensen op de weg. Bij een krotje stopt hij om wiet te kopen; een behoorlijk pakje voor slechts 5 SRD. Vooruit dan maar. Dan vertrekken we echt richting Carolina. Daar zullen we op een kapotte brug gaan slapen. Ondertussen is het donker geworden en rijden we op een rustige bauxietweg, tijd om op het dak te gaan zitten. Met een felle zaklamp hangt onze gids uit de auto om tijdens het rijden naar dieren te zoeken. Niet lang daarna hebben we ons eerste dier in zicht; een kaaiman! Onze gids - die 20 jaar in het oerwoud in Suriname dieren heeft gevangen voor de export - had het dier zo te pakken. Verschillende foto's gemaakt, een aantal had ik al vanwege de eerdere trip, maar nu wist de gids de kaaiman te laten roken. Ook leuk, weer eens wat anders. Voor ons dan, ik vermoed dat hij het wel vaker aan toeristen laat zien.

Dan weer de auto in/op en verder. Niet voor lang. Allerlei Chinezen versperren ons de weg. Het blijkt dat ze deze weg aan het asfalteren zijn en dat we moeten omkeren. En daar komt de wiet van onze gids van pas; voor een beetje wiet loodsen de Chinezen ons naar de zijkant en mogen we wachten tot het nieuwe asfalt er ligt. 'Het avontuur begint in het avond uur' liet onze gids ons (meerdere malen) weten. Langzaam maar zeker komt de asfaltleggert dichterbij, dan staat hij stil. Er moet gewacht worden op nieuw asfalt. Na zo'n 2 uur is hij ongeveer 150 meter verder en ons voorbij. Nu staan we in de hitte van het asfalt te wachten tot de walsen klaar zijn en wij verder kunnen. Na totaal 3 uur kunnen we verder, maar dit is van korte duur. 150 meter verderop lijkt de motor het te begeven en staan we in de middle of nowhere stil. De motor start niet meer. Gelukkig loopt hij een kleine 20 minuten later weer en rijdt de auto weer. Gauw nog een pad en een schildpad vangen en door naar de Carolinabrug. Deze brug is 5 jaar geleden gebouwd, maar helaas is er een boot tegen 1 van de pijlers gevaren waardoor de brug is ingestort. Zuur genoeg precies 1 dag voor de opening van de brug. De veerpont ernaast doet dus goede zaken.

Gauw even een nachtzwaluw vangen en dan de hangmatten aan de auto en reling hangen. Een redelijk koude nacht tegemoet onder de sterrenhemel. Volgende ochtend zonsopkomst kijken en met de veerpont naar de overkant. Een klein strandje op waar Indianen hun kleren wassen en wij ons gaan wassen en ontbijten, met een goed muziekje aan in de auto. Niks mis mee. Vervolgens rijden we door richting de Jodensavanna. Eerst zien we een ananasveld (ook leuk om te zien) en zien we sporen van een jaguar. Vervolgens over een overwegend nat weggetje crossen over de Jodensavanna. Daarna zwemmen in een klein watertje met colawater. Hoewel het water toch behoorlijk helder is, heeft het de kleur van pepsi. Of Coca Cola. Of Highway Cola. Ik vermoed dat daar de term colawater vandaan komt.

Na deze stop rijden we door naar de Victoria Goudmijn. Hier zijn mannen hard aan het werk om goud te zoeken. Ze spuiten met hoge druk het zand tot modder terwijl de grote stenen eruit gehaald worden. Het modderige water stroomt naar beneden alwaar het opgezogen wordt richting de zeef. Door middel van kwik kunnen ze het goud uit de rest halen. Een paar minuutjes heb ik ook met een soort van brandweerspuit kunnen spuiten en ik kan vertellen dat het hard werken is. De druk is ontzettend hoog en je moet met ontzettend veel gewicht tegendruk geven. En deze mannen doen dat 6 dagen in de week, ruim 12 uur per dag. Deze mannen komen echt uit het binnenland waar ze vooral Surinaams praten, Nederlands beheersen ze niet zo goed, dus praten was af en toe lastig. Na een middagdutje met uitzicht op de goudmijn vertrokken we naar de top van een bergje om de zonsondergang te zien en een hapje te eten. Heerlijke kip van een kampvuurtje, hmmm. Mooie zonsondergang ook. Wanneer het vannacht droog blijft leggen we op deze plek matjes neer en gaan we hier onder de sterrenhemel slapen. Zonder licht van buitenaf zie je ontzettend veel sterren!

Maar eerst: goudzoekers ophalen en 50 minuten door de jungle crossen op weg naar een carnavalsfeest voor goudzoekers! Veel mannen en Braziliaanse dames (hoertjes) en harde muziek. Een fles Johnnie Walker Red Lable is echter maar liefst 2,5 gram. Ja gram, goudzoekers betalen uiteraard met goud. 1 gram is 50 US dollar, dus een fles wiskey komt op 125 dollar. BAM! Dan maar wodka voor slechts 1 gram. De hoertjes moeten overigens 1,5 gram kosten. Deze manier van 'goudzoeken' lijkt me overigens zeer lucratief voor de dames van lichte zede, de goudzoekers komen weinig met vrouwen in aanraking. Zo biechtten de goudzoekers op de terugweg aan mij op ook wel gebruik te maken van diensten van deze dames. (Nee, dat doen wij niet… Oké, soms… Jaaaa….)

Na het droppen van onze goudzoekers is er weer meer ruimte in de auto (er is plaats voor 6 mensen, maar we waren met z'n 10en red.) en rijden we terug naar onze dinerplek om te gaan slapen. Om 3:00 uur kijken we even naar de sterren, maar dit is van korte duur… Rond 6:00 uur worden we wakker, het is licht en de zon komt bijna op. Gauw een mooie plekje zoeken om hiervan te genieten, een zeer mooie zonsopkomst gezien! Terug naar de goudmijn, ontbijten en dan door.

We rijden richting de stuwdam van het Brokopondomeer. Maar eerst zien we lianen hangen, tijd voor een swing ala Tarzan. Vink, ook weer gedaan. Vervolgens komen we aan bij de stuwdam die de Amerikanen in de jaren 60 hebben gebouwd om fabrieken van stroom te voorzien. Naar verluidt is er een ontzettend rijk gedeelte van Suriname onder water gezet en zijn er veel mensen en dieren verdronken. Dieren omdat ze niet wisten wat er hun overkwam, en mensen omdat ze weigerden te verhuizen. Deze huizen staan dan ook nog op de bodem van het meer. Over een paar jaar kan Suriname de dam kopen. We hebben even in dit meer gezwommen en ons gewassen. Zeer schoon water, waar dan weer wel piranha's in zouden moeten zwemmen. Dan verder, weer even het dak op en we komen door Berlijn. Leuk schattig dorpje. Niet te verwarren dus met een ander Berlijn. toch verder om nog even ergens anders te zwemmen, leuk privé stukje. Dan weer het laatste stukje richting Paramaribo over een bauxietweg, even een watermeloen eten. Vervolgens komen we bij het vliegveld aan en eten we typisch Surinaams: pom. Dit is voornamelijk de binnenkant van een bepaalde plant, plus kip, specerijen en zoutvlees. Dan rijden we het laatste uur terug naar de stad om vervolgens thuis te komen van een fan-tas-tisch weekend.

Helaas kan ik het niet zo typen zoals ik het mee heb gemaakt, maar ik heb in elk geval ontzettend veel foto's dus mijn verhaal kunnen ondersteunen. Wel hebben we ontzettend mazzel gehad met het weer, heel het weekend volop zon en geen regen. Vorige week heeft het de hele week geregend en ook gisteren en vandaag regent het weer pijpenstelen. Hoewel de droge tijd zeker twee weken geleden had moeten beginnen snapt het klimaat dat niet goed. Hopen dat het snel beter weer wordt…

Och mensen, wat ben ik blij dat ik niet in jullie schoenen sta en dit hele verhaal heb moeten lezen… pffff… Daarom voor de diehard die zo ver is gekomen vertel ik nog een klein verhaaltje:

Vanmiddag ben ik naar de kapper geweest. Bij een barbershop. Door een half dronken kerel ben ik geknipt en geschoren, met zo'n enkel mesje, ook leuk om eens mee te maken. De ruimte was klein met houten stoelen waar vuilniszakken overheen lagen. Voor me was een spiegel en een tafel waar alles op lag: kammen, scharen, geld, borstels, lege blikjes bier, scheermesjes, bekertjes bier, ondefinieerbare dingen, halfvolle djogo's (liter flessen bier), … Maar mijn haar is redelijk geknipt en weer lekker fris. En dat voor 15 SRD… Oftewel zo'n 3,5 euro!

Ondertussen is het gestopt met regenen, kijken hoelang de weergoden dat zo weten te houden. Ik hoop dat het bij jullie droog en goed weer is, maar uiteraard net iets minder warm dan bij mij!

Groetjes uit het regenachtige, doch warme Paramaribo!