Verkeersles deel 1

1. Gij zult links rijden
2. Gij zult claxonneren bij het nemen van voorrang
3. Gij zult sporadisch zacht claxonneren bij het inhalen van voetgangers of fietsers
4. Gij zult hard rijden waar langzaam meer gepast is
5. Gij zult traag rijden waar gij door kunt rijden.
6. Gij zult uw flitsen met groot licht indien gij voorrang wilt verlenen

Dit zijn enkele van de regels die hier in het verkeer blijken te gelden. Aangezien ik elke voor mijn stage 10 km heen en 10 km terug moet fietsen leer ik snel veel over het verkeer te weten. Ik kan het weer niet kort houden, maar goed, boeiend...

Afgelopen week heb ik mijn eerste week stage gehad. In het kantoortje van de winkel zit ik mijn ding te doen; nu eerst projectplan voor mijn stageperiode afronden plus andere vereisten voor de studie. Vrijdag ben ik begonnen met het projectplan van evenement 1: Paramaribo City Mile! De precieze datum moet nog komen, maar dat zal waarschijnlijk ergens rond eind maart zijn. Eerst ben ik veel aan het leren over de cultuur. 1 ding: Surinamers zijn niet de meest actieve mensen. Voorbeeld: winkel kampte met een kapotte airco; vrij irritant in dit klimaat, om 3 uur kon ik mij niet meer concentreren op stage. 8 werkdagen zou hij om 11:00 uur 's morgens komen. Maar zonder bericht elke keer niet komen opdagen. Vrijdag belt hij om 10:00 uur 'Ik kom zo om 11:00 uur langs' … 16:00 uur komt de beste man binnen. Hier moet ik komende tijd niet meer van opkijken; zo is het tenslotte gewoon hier. Mijn stagebegeleider Bas is een Nederlander en kijkt hier niet meer van op, maar verbaast zich er nog wel over. Zo kan hij lekker zijn verbazing met mij delen.

Over deze stage kan ik binnenkort nog meer vertellen wanneer ik meer duidelijkheid heb over de Paramaribo City Mile; uiteraard nodig ik jullie allemaal uit om deel te nemen! Volgend weekend zijn eerst hier in Paramaribo de selectiewedstrijden voor de Carifta Games en IGS. IGS is een atletiekwedstrijd met en tegen de buurlanden Guyana en Frans-Guyana. de Carifta Games is een atletiekwedstrijd van het Caribische landen. Hoewel de Guyanas (Guyana, Suriname en Frans-Guyana) er geografisch niet bijhoren, mogen ze meedoen vanwege de historie. Op deze selectiewedstrijden ga ik ervaren hoe hier in Suriname een wedstrijd in zijn gang gaat. Hier binnenkort dus meer over!

Zaterdag heb ik een klein tripje gemaakt. Om 14:00 uur vertrokken we (andere stagiaires/vakantiegangers en ik) met de boot naar Nieuw-Amsterdam. Aldaar hebben wij gelopen over het fort Nieuw-Amsterdam. Onze gids liet ons verschillende vruchten en planten proeven en ruiken. Zo hebben we bijvoorbeeld de bekende katoenplant gezien. Vervolgens gingen we bij zijn zus (of nicht ofzo…) langs. Daar werden verse kokosnoten geplukt en werd de top eraf gehakt. Resultaat: heerlijk verse kokosmelk. Vervolgens kon je hem open hakken om het vruchtvlees op te eten. Toch wel anders dan de gedroogde kokos die je gewend bent in Nederland.

Vervolgens terug naar de boot en varen richting open water. Het werd vloed dus het water stroomt van zee de Suriname Rivier in. Hierdoor zijn er regelmatig dolfijnen te spotten daar. Lang zoeken en niks te zien. Na geruime tijd krijgt de bootsman een telefoontje van een collega; dolfijnen waren gesignaleerd vlakbij Nieuw Amsterdam, maar daar waren we al ruim een half uur vandaan! Pech hebben! Toch zetten ze de zoektocht door en met succes! Nog geen 10 minuten later worden de eerste dolfijnen gezien. Al vond ik ze toch wel erg klein! Uiteindelijk worden vele jonge dolfijntjes gezien rondom onze boot. Zo nu en dan springen ze leuk en op de boot wordt er flink geklapt, gejoeld en gefloten. Dolfijnen vinden die aandacht blijkbaar fijn. Nu lange tijd dolfijnen kijken is het tijd om een rondleiding te krijgen op een plantage.

Op desbetreffende plantage werkten vroeger ruim 200 slaven. Alsof het niks is! Deze plantage werd snel afgerond, we liepen achter op schema. Niet heel erg, dolfijnen waren toch wat interessanter dan deze plantage. Nog wel even de schildpadden van de gids bekijken en vasthouden en dan met de boot weer 15 minuten varen. Daar aangekomen zien we een enorm misbaksel rondlopen. Een kruising tussen een cavia en een enorme hond ofzo. Het bleek een Capibara te zijn; het grootste knaapdier ter wereld. Die liep daar tam tussen de mensen door terwijl hij cola en bier gevoerd krijgt. Vervolgens wordt er een schaal kip en rijst voor onze neus gezet; avondeten. Daarna goed insmeren met muggenafwerendspul want we gaan op kaaimannenjacht. Een jacht die al behoorlijk wat bloed, zweet en tranen heeft gekost van onze voorgangers. Bloed vanwege de muggen, zweet vanwege de warmte (lange mouwen was tenslotte niet onverstandig vanwege het bloedaspect) en tranen zullen er vast geweest zijn van bange meisjes. Kaaimannen zijn kleine alligatortjes en wij (de gids dus) vingen daar de kleintjes van. Dit was wel mooi om zulke beestjes vast te houden. Ze kregen wel een elastiekje om de bek. En maar goed ook. Met 3 kaaimannen en 8 personen in de boot laat een meisje een kaaiman in de boot vallen. Dit zorgt uiteraard in de boot met voornamelijk meisjes veel gegil. De grootste kaaiman van het stel zat de gehele tijd rustig in mijn handen waardoor ik wellicht tamelijk in slaap gesust was. De kaaiman schrok eerder van het gegil dan ik, dus probeerde hij zich los te werken uit mijn handen. Aangezien ik het vermoeden had, dat hem dit nog wel eens zou kunnen lukken besloot ik hem langs mijn buurvrouw terug in het water te gooien. Oeps…

Het kleine kaaimannetje in de boot werd weer gevangen en na de vangst van een nieuwe kaaiman meerden we weer aan de kant aan waar nog een kleine fotoshoot plaatsvond met de gevangen kaaimannen. Hierna gingen we met de boot terug naar Paramaribo. Vervolgens vertrok ik met een paar huisgenoten naar het terras van de Zanzibar. Na deze tussenstop ging de taxi verder naar de Zsa Zsa Zsu, een discotheek. Ook erg gezellig, om 5 uur de taxi terug naar huis.

Zondagmiddag even skypen met Lianne (ze kan haar ticket langzaam aan gaan boeken!) en met de ouders (ze willen hier langskomen!) dus dat was erg gezellig. Daarna fietsen naar Zus en Zo (hostel met terrasje en internet) om dit verslagje te tikken. Net voordat ik klaar was met dit verslagje kwam Annemieke mij vergezellen op het terras. Na een klein hapje en een drankje zijn we naar de Waterkant gelopen om de (inmiddels aangeschoten (want uren in de zon bier drinkend)) huisgenoten Lisa en Linda te vergezellen. Later op de avond lekker eten bij ’t Vat met z’n 7en.

Stage week 1: accomplished
Weekend 2: accomplished

De foto’s bij dit verslag staan ook weer op m’n picasa (https://picasaweb.google.com/115807804914463332892/Suriname2012?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPf3s4__tszR-AE&feat=directlink)